Voor vrouwen met een migranten- of vluchtelingenachtergrond is integreren in Nederland vaak een flinke uitdaging. Mijn Buuf trekt deze vrouwen achter het gordijn vandaan en zorgt met knippen, plakken, naaien en praten voor een boost van het zelfvertrouwen.
Je bent op de vlucht voor oorlog en geweld en komt in een land terecht waar je de taal niet spreekt, de cultuur totaal anders is en waar alleen maar onbekenden wonen. Dan is het hebben van mensen die je goed opvangen allesbehalve een overbodige luxe. Helemaal voor vrouwen, die als zorgdrager voor het gezin vaak weinig in contact komen met de buitenwereld en geïsoleerd raken van de samenleving.
Veredelde knutselclub
Om deze vrouwen uit huis te krijgen, startte de stichting Dutch Integration Group in augustus 2018 het initiatief Mijn Buuf. In eerste instantie een veredelde knutselclub die vrouwen uit een sociaal isolement haalt, zoals medeoprichter Petra Prent-Hofker het noemt. “Maar inmiddels zijn we uitgegroeid tot een echt naaiatelier en maken we allerlei tassen van reclamebanners die we aangeleverd krijgen.”
Meer dan vluchtelingenvrouwen
Hoewel Mijn Buuf zich aanvankelijk vooral richtte op vluchtelingenvrouwen, is de groep die deelneemt aan de activiteiten inmiddels een stuk diverser. “We merkten dat er ook veel vrouwen thuiszitten die al heel lang in Nederland wonen. Maar doordat ze nauwelijks buiten komen of zich alleen in hun eigen sociale kringen begeven, spreken ze nog steeds slecht Nederlands en zijn ze niet goed geïntegreerd.”
Weinig zelfvertrouwen
Dat is zeker niet alleen maar onwil, benadrukt Petra. “Vanuit hun eigen cultuur zijn ze het soms gewend om weinig te ondernemen. De man neemt meestal de leiding in een gezin en is de kostwinner. Daardoor ontbreekt het veel vrouwen aan zelfvertrouwen. Soms heeft dat ook andere oorzaken. Een Poolse vrouw die hier vaak komt, heeft jarenlang geen Nederlands gesproken terwijl ze het prima verstaat. Haar kinderen hebben haar ooit gezegd dat ze geen Nederlands meer moet spreken, omdat ze een accent heeft. Nu haar man is overleden, moet ze wel. Haar zelfvertrouwen heeft een enorme boost gekregen, je ziet haar echt opbloeien.”
Ergens bij horen
Zelfvertrouwen is volgens Petra de basis voor ontwikkeling en zelfontplooiing. “Door lekker te knutselen en iets te maken, krijgen ze het gevoel gewaardeerd te worden en ergens bij te horen. Laatst kwam hier een Somalische vrouw die twintig jaar geleden met haar ouders in Nederland is gekomen. Ze zei geëmotioneerd: ‘Als mijn moeder destijds zoiets als Mijn Buuf had gehad, had dat een hoop kalmeringsmiddelen gescheeld.’ Doordat haar moeder zich eenzaam en niet thuis voelde in Nederland is ze verhuisd naar de Verenigde Staten.”
Boodschap voor Lesbos
Een deel van spullen die de vrouwen bij Mijn Buuf maken is te koop via hun website of ligt in de schappen van een conceptstore in Den Haag. Maar de mooiste bestemming kregen de tassen die Movement on the Ground naar vluchtelingen op Lesbos bracht. Petra: “De vrouwen die de tasjes maakten, hadden er een persoonlijke boodschap opgezet. Bijvoorbeeld dat we ze niet vergeten. Het moment dat de vrouwen op Lesbos de tasjes ontvingen is vastgelegd op camera, erg ontroerende beelden.” (zie video onder artikel)
Wereldvrouwen
Echte wereldvrouwen noemt Petra de 25 vrouwen die momenteel bij Mijn Buuf over de vloer komen. Hoewel de verhalen en achtergronden vaak heftig zijn en ze regelmatig een traantje wegpinkt, beleeft ze naar eigen zeggen elke dag weer nieuwe hoogtepunten. “Ik zie de vrouwen dagelijks stappen zetten. Ze lachen en praten steeds vaker en zetten hun angsten opzij. Daardoor besef ik elke keer weer waar ik het allemaal voor doe.”