Op Nederlandse pleintjes en Cruijff Courts vloeien dagelijks bloed, zweet en tranen tijdens de vele partijtjes voetbal. Maar zo vanzelfsprekend als een balletje trappen bij ons is, zo ongewoon is dat in conflictgebieden. Coco en Judith van der Horst laten met Peaceful United zien waarom voetbal van levensbelang is voor jongens en zeker meisjes.

Alsof ze een WK-finale speelden. Zo intens ging het eraan toe tijdens de finale van het meisjesvoetbaltoernooi in Palestina begin november. “De winnaars werden opgetild, de verliezers zaten huilend in een hoekje”, vertelt Coco van der Horst, die met haar nicht Judith net terug is uit Ramallah. Daar organiseerden ze met hun organisatie Peaceful United tussen de muren van de Westelijke Jordaanoever een voetbaltoernooi voor meisjes van 12 tot 16 jaar.

Iets doen voor vluchtelingen

Het idee voor Peaceful United ontstond tijdens een verjaardag in december 2016, vertelt Judith. “We hadden het de hele avond over de oorlog in Syrië en alle vluchtelingen. We wilden graag iets voor die mensen doen. Zelf organiseren we elk jaar een voetbaltoernooi met de familie. Daar hebben we zoveel goede herinneringen aan, dat willen we kinderen in conflict- en oorlogssituaties ook geven. Dat is zoveel meer waard dan een broek of jas.”

Eerste toernooi Jordanië

Na maandenlang contact met de Nederlandse ambassade, community leaders en lokale organisaties in Jordanië, werd in november 2017 het eerste voetbaltoernooi georganiseerd voor jongens en meisjes van 8 tot 12 jaar. Judith: “In Jordanië verblijven honderdduizenden Syriërs. Dat is niet alleen heftig voor de vluchtelingen zelf, maar ook voor de Jordaniërs. Door de grote toestroom staan veel voorzieningen onder druk. Daarom mochten ook Jordaanse kinderen meedoen aan het toernooi.”

Voetballen tussen muren

Het toernooi was een groot succes en inspireerde de meiden om ook dit jaar een voetbaltoernooi te organiseren. Niet in Jordanië, maar in Palestina, waar kinderen ‘opgesloten zitten’ in de door muren omringde stad Ramallah.

De deelnemende scholen, zes in totaal, waren zowel publiek als privé, en zowel christelijk als islamitisch, vertelt Coco. “We wilden dat de groep zo divers mogelijk was. Kinderen die normaal eigenlijk niet met elkaar in contact komen.” Daarnaast richtten ze zich in Palestina specifiek op meisjes. “Jongens hebben het al lastig, maar meisjes krijgen helemaal weinig kansen. Zo’n meisjestoernooi geeft een enorme boost.”

Medaille als herinnering

Uit Jordanië hadden ze een paar leerpunten meegenomen, zegt Judith. “Daar hadden we te weinig medailles. Er waren meer deelnemers dan verwacht en bovendien wilden de scheidsrechters en teamleiders ook een medaille. Toen moesten we halsoverkop overal medailles vandaan halen. Iedereen wil een tastbare herinnering en iets om trots op te zijn.”

Sociale vaardigheidstraining

Voorafgaand aan een toernooi krijgen de deelnemers een dag sociale vaardigheidstraining. Daar leren ze elkaar te complimenteren of een knuffel te geven als er even troost nodig is. Coco: “Voor ons is het misschien vanzelfsprekend, maar dat is het niet als je nooit aan teamsport hebt gedaan. Sport is een geweldige manier om te leren omgaan met winst en verlies, door te zetten als het tegenzit en samen te werken.”

Luidkeels ‘anderen’ aanmoedigen

De finalewedstrijd in Palestina liet zien dat het met die sociale vaardigheden wel goed zit. Het meisjesteam van de christelijke school werd hartstochtelijk aangemoedigd door een team van moslimmeisjes. Coco: “‘Catholic, catholic, catholic’, klonk het luidkeels vanaf de tribune. Dat was zo bijzonder. Vooraf kenden al die meisjes elkaar niet, maar tijdens het toernooi en na afloop praatten ze veel met elkaar en hadden ze de grootste lol.”

Betrokkenheid burgemeester

Ook bijzonder én belangrijk was de aanwezigheid van de burgemeester van Ramallah, die voorafgaand aan het toernooi een speech hield. “Daarmee maakt hij eigenlijk een statement”, zegt Judith. “Hij laat zien hoe belangrijk het is dat ook meisjes kunnen sporten en dat zijn stad die boodschap wil uitstralen.”

Voetballers op Instagram

Coco ziet van een afstand hoeveel de toernooien ook na afloop nog betekenen. “Meisjes die ik volg op Instagram hebben ‘voetballer’ aan hun profielinformatie toegevoegd. Dat is toch prachtig? Dat ze zich na een zo’n toernooi een echte voetballer voelen. We hebben de voetbalspullen daar gelaten, zodat ze het zelf kunnen voortzetten.”

Nieuwe doelgroep volgende toernooi

Voor een van de volgende projecten heeft Peaceful United een nieuwe doelgroep op het oog. Judith: “De wat oudere tienermeiden in het Midden-Oosten. Vaak nemen hun kansen in het leven af naarmate ze ouder worden. Dan gaan ze trouwen en moeten ze voor hun gezin zorgen. Wij willen ze ook de kans bieden om te sporten en samen plezier te hebben. Zoiets kleins als een voetbaltoernooi kan zoveel betekenen.”